Selecteer welke cookies je accepteert

Sima Dehnavi Yeylageh - Kroon, mantelzorgconsulent bij ZwolleDoet!

‘Ik kom uit Iran. Toen ik zes maanden was, vluchtten mijn ouders met mij daar vandaan. Via Maleisië en Singapore kwamen we terecht in Nederland. In het asielzoekerscentrum in Apeldoorn leerden mijn ouders Nederlands. Want ze wilden zo snel mogelijk hier hun draai vinden en aan het werk. Hoe goed mijn ouders het ook hebben aangepakt, ik weet hoe moeilijk het voor hen was. Met dat idee help ik nu mantelzorgers met een andere culturele achtergrond.’

‘Mijn ouders hadden een goed leven in Iran, een goede baan en een rijk sociaal leven met al hun vrienden en familie om hen heen. Door omstandigheden konden we daar niet blijven en zijn wij gevlucht. Mijn ouders konden niemand op de hoogte brengen van ons vertrek en we hebben van niemand afscheid kunnen nemen. Toen we vijftien jaar later een bezoek brachten aan Iran - het was er toen rustiger - zag ik hoe mijn vader praatte met mensen in zijn eigen taal, hoe hij genoot van het weerzien. Ik zag hem op een manier die ik nog niet kende. Ontspannen en vrolijk. Toen voelde ik zó sterk: mijn ouders hadden daar nooit weg gewild. Ze konden niet anders.’

‘Zó snel staat iemand met 1-0 achter’

‘Wat ik bij mijn ouders heb gezien, maakt dat ik iets wil doen voor mensen die gevlucht zijn of om een andere reden in Nederland terecht zijn gekomen terwijl ze zelf een totaal andere culturele achtergrond hebben. Neem alleen al de term ‘mantelzorg’. Veel anderstaligen weten niet wat het betekent. Hoe kom je dan terecht op plekken waar er hulp voor jou als mantelzorger te vinden is? Of ik hoor van zorg- en welzijnsorganisaties dat ze vraaggestuurd werken. Iemand heeft een vraag, klopt bij hen aan en wordt dan geholpen. Maar wat als je niet eens weet hoe je een vraag moet stellen in het Nederlands, of je kunt online niet eens lezen welke organisatie welke diensten aanbiedt? Zó snel staat iemand met 1-0 achter.’

‘Bij ZwolleDoet! mag ik pionieren’‘

Bij ZwolleDoet! mag ik pionieren, nieuwe dingen bedenken. Dat is zó leuk! Ik kom uit de ICT-sector en dit is dus heel wat anders. Eén van de dingen die ik bij ZwolleDoet! heb opgezet, is de Kleurrijke Theetuin, samen met WijZ, de welzijnsorganisatie voor ouderen. Tijdens de bijeenkomsten van de Kleurrijke Theetuin ontmoeten mantelzorgers uit allerlei culturen elkaar. We eten samen, maken muziek en soms komt iemand iets uitleggen, over mantelzorg of over tijd voor jezelf creëren, om te voorkomen dat de mantelzorg te zwaar wordt. Als ik dan van de deelnemers hoor dat ze het zo fijn vinden om hun verhaal bij elkaar kwijt te kunnen, dan ben ik echt blij.

’‘Ik kan hier mezelf zijn’‘
Mijn collega’s zijn ook oprecht blij als ik een leuk project of een mooie bijeenkomst heb gerealiseerd. Ik vind het hier een heel fijne sfeer. Heel open. Iedereen heeft oprechte interesse in elkaar. Toen ik hier nieuw kwam, had een van de collega’s een-op-eengesprekken voor mij gepland, om met het hele team kennis te maken. Al die mensen namen gewoon een halfuur van hun dag om met mij te praten. Dat had ik nooit verwacht! Iedereen was heel lief en vriendelijk. Ik heb hier van begin af aan mezelf kunnen zijn, en nog steeds.Wat ik nog meer zou willen doen, hier bij ZwolleDoet!? Grote projecten opzetten vind ik tof. Maar we kunnen ook nog heel veel doen in de zorg, als het gaat om mensen met een migratieachtergrond. Als je oud wordt en naar een zorginstelling gaat en niemand spreekt je taal… Weet je wel hoe lastig dat is? Ik zou het heel fijn vinden om Zwolle nog veel inclusiever te maken.’